Victoria Sulejówek 2003 - strona nieoficjalna

 

Początki działalności sportowej w Sulejówku można datować na rok 1918. Rozwojem sportu zajął się pan Gałkowski. Klub na początku nosił nazwę Nadzieja.

Najprężniej rozwijająca się dyscypliną była piłka nożna, a rok 1924 był czasem, gdy zaczęto rozgrywać już towarzyskie mecze piłkarskie na boisku znajdującym się na terenie "Glinianek". Zawodnicy sekcji piłkarskiej klubu "Nadzieja" odnosili wiele zwycięstw, co wkrótce przyniosło zmianę nazwy na Koło Młodzieży "Miłośnianka", którego prezesem został Lech Załęski. W czasach tych rozgrywki z udziałem "Miłośnian" cieszyły się niemałym zainteresowaniem wśród mieszkańców miasta, czego dowodem była frekwencja na meczach, kiedy to potrafiła ona wynieść nawet 2000 widzów. Niebawem amatorski zespół piłkarski zgłoszono do Warszawskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej. Tym sposobem "Miłośnianka" rozpoczęła rozgrywki na poziomie C-klasy. Po roku drużyna awansowała do klasy B, gdzie utrzymywała się już do końca swej działalności, czyli do wybuchu II wojny światowej. Kierownikami byli wówczas kolejno Henryk Kubicki i Antoni Łabędź. Warto wspomnieć, że w czasach swojej bytności w B-klasie klub "Miłośnianka" miał m.in. takich rywali jak KS "Świt" Nowy Dwór Mazowiecki a także dwie żydowskie drużyny z Warszawy: KS "Gwiazda" i KS "Makabi".

Oto skład drużyny "Miłośnianka" w latach 1937-1939: Henryk Adamski, M. Rosik, B. Domański-Stanisław Piekarski, Stanisław Łabędź - Henryk Kwiatkowski, Henryk Lichwa, Kazimierz Baranowski, Z. Żeligowski-Mendel Kruszewski, Marian Adamski, Edward Uchman, Stanisław Drążek (k), Jan Ryński.

Podczas wojny drogi członków Koła rozeszły się. Wydane były zakazy organizowania jakichkolwiek zawodów. Mimo to jednak organizowano rozgrywki ping-pongowe oraz piłkarskie. Mecze piłki nożnej rozgrywano na urządzonym na "Gliniankach" boisku lub na wyjazdach z drużynami z Radości, Mińska Mazowieckiego, Międzylesia, Józefowa, Żyrardowa, Chomiczówki, Piastowa i Pyr. Zawodnikami byli w większości żołnierze Armii Krajowej.

Reaktywacja "Miłośnianki" miała miejsce po wojnie dzięki założonemu przez panią Genowefę Maliszewską Towarzystwu Przyjaciół Żołnierza. Siedzibą TPŻ była duża, dwustuosobowa sala ze sceną, znajdująca się przy ul.3-go maja. Tam też często spotykała się miejscowa młodzież. Tam też pewnego dnia postanowiono wznowić działalność klubu sportowego, którego nowym prezesem został Stanisław Krasucki. Jako pierwsza powstała sekcja siatkówki, której boisko znajdowało się w dawnej fabryce "Kopyciarni". Niedługo potem założono także sekcję piłki nożnej. Boisko umiejscowiono znowu na "Gliniankach", kupiono sprzęt (stary spłonął wraz z dawnym budynkiem klubowym w pożarze wznieconym przez okupanta) i rozpoczęto treningi. Niebawem zaczęto też rozgrywać mecze towarzyskie. Najczęstszym rywalem wyjazdowym "Miłośnianki" była "Mazowia" Mińsk Mazowiecki, a poza tym także drużyny z Żyrardowa, Łomianek, Chomiczówki, Otwocka i innych podwarszawskich miejscowości. W tym czasie drużyna Piotra Kaźmierczuka występowała w następującym składzie: Tadeusz Szmagarys, Zenon Kłos, Stanisław Piekarski, Mieczysław Kucharek, Henryk Lichwa, Mieczysław Bielawski, Zbigniew Bielawski, Andrzej Marian Tomaszewski, Stanisław Drążek, Józef Grunwald, Henryk Lendziszewski, Zygmunt Rogowski, Karol Kozłowski. W czasie późniejszym na miejsce T.Szmagarysa i A.M.Tomaszewskiego przyszli Mieczysław Gujski i bramkarz Leszek Trochimiak.

W roku 1948 boisko musiało zostać przeniesione ze względu na zalesianie "Glinianek". Usytuowano je w prostokącie ulic Sejmowej, Szekspira, Armii Krajowej i Tuwima. Jednak niedługo po tym nastąpiła ponowna zmiana lokalizacji - tym razem na teren obecnego Gimnazjum nr 2 przy ulicy Narutowicza.

Kiedy Towarzystwo Przyjaciół Żołnierza rozwiązało się, klub znalazł się pod opieka Ludowych Zespołów Sportowych (LZS). Później, do końca istnienia, występował w barwach zrzeszenia "Kolejarz". Prezesem był Zbigniew Maciej Górski.

Drużyna KS "Kolejarz" Miłosna (wciąż nazywana "Miłośnianką") uczestniczyła w rozgrywkach o mistrzostwo klasy C Wojewódzkiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej oraz meczach pucharowych. Klub posiadał trzy drużyny piłkarskie. Oto skład pierwszej drużyny: Andrzej Marian Tomaszewski, Zdzisław Tomaszewski, Zenon Kłos, Ryszard Kłos, Wojciech Dusznicki, Zdzisław Łabędź, Henryk Zarzycki, J.Bielicki, Marek Krasucki, Mieczysław Gujski, Jerzy Szewczyk, Henryk Zieliński, Tadeusz Dana, Roman Buchowiecki, bracia Kwiatkowscy, Wiesław Kaczorowski, Hipolit Polkowski i Zdzisław Idzikowski.

W 1955 roku KS "Kolejarz" Miłosna i LZS "Mazovia" Sulejówek rozpoczęły rozmowy dotyczące fuzji obydwu klubów. Rozmowy te zakończyły się sukcesem, początkowo jednak nieformalnym. Zawarto niepisana umowę, iż kluby połączą się, a drużyny będzie budowało się z obydwu składów. Prezesem został zawodnik i działacz LZS "Mazovii" - Czesław Dębski.

W 1957 roku klub przyjął nazwę LZS "Victoria" i uzyskał osobowość prawną, zaś pierwszym prezesem klubu został inż. Kazimierz Czarnecki. W klubie działały takie sekcje jak: siatkówka mężczyzn, siatkówka kobiet, tenis, szachy oraz piłka nożna, a od 1963 roku również sekcja podnoszenia ciężarów, prowadzona przez Jerzego Reymana. W czasie tym sekcja piłkarska seniorów awansowała do B-klasy, natomiast juniorzy zdobyli mistrzostwo podokręgu w klasie A.

W 1972 roku powstała także sekcja zapaśnicza, a 9 lat później powstał nowy obiekt sportowy, składający się z boiska do piłki nożnej, sześciotorowej bieżni, urządzeń lekkoatletycznych i wielofunkcyjnego boiska asfaltowego. Obiekt ten mieścił się na terenie "Glinianek" przy ul. Reymonta. W tym samym roku pierwsza drużyna Victorii uzyskała awans do A-klasy, grając w składzie: Henryk Balcerzak, Stanisław Zgutka, Krzysztof Kobrzak, Ireneusz Ciecierski, Krzysztof Machciński, Marek Staszewski, Jacek Wilanowski, Marek Głodek, Wojciech Szelepko, Marek Gałka, Krzysztof Tarłowski i Andrzej Zgutka. Trenerami byli Tadeusz Rek i Jan Kawecki.

Lata 1984-85 to zły okres w dziejach klubu. Mnożyły się problemy finansowe, które wywarły negatywny wpływ na wyniki sportowe. Pierwsza drużyna znów spadła do B-klasy, pojawiły się też kłopoty ze szkoleniem młodzieży.

W 1986 roku został wybrany nowy zarząd, który przerwał ten zły dla Victorii czas. Polepszyła się współpraca z Urzędem Miasta, uległa też poprawie sytuacja finansowa. Klub zaczął się rozwijać, powstały nowe sekcje (lekkiej atletyki, kulturystyki, sportów siłowych, zapasów w stylu wolnym, szachów, koszykówki). Drużyna piłkarska również radziła sobie coraz lepiej, co owocowało powrotem do A-klasy w 1993 roku. Trener Mirosław Pogorzelski poprowadził do tego sukcesu drużynę w składzie: Tomasz Babij, Paweł Gryz, Gerard Całun, Marcin Widłaś, Michał Średnicki, Tomasz Szymanowski, Dariusz Wojdyna, Tadeusz Talacha, Andrzej Kaczorowski, Jarosław Stefaniuk, Piotr Derlatka, Andrzej Czesuch, Andrzej Kondratowicz, Mirosław Bieńkowski, Robert Szewczak, Tomasz Szewczak i Jacek Kacprzyk.

W tym czasie nawiązano też współpracę z Radą Gminną LZS w Ostrowie Wielkopolskim, czego owocem były ożywione kontakty z Terenowym Klubem Olimpijczyka w Wysocku Wielkim oraz udział w dorocznym Memoriale im. Teodora Anioły w Szczurawicach, gdzie "Victoria" jako jedyna drużyna spoza Wielkopolski, uzyskiwała dobre rezultaty w spotkaniach z tamtejszymi klubami II-, III- i IV-ligowymi.

W 1999 roku został wprowadzony nowy system finansowania sportu, co w połączeniu z nowym podziałem administracyjnym kraju, spowodowało upadek klubu. Niewielkie fundusze Rady Miasta nie pozwalały na pełne wykorzystanie możliwości "Victorii". Obiekty zaczęły ulegać degradacji, brakowało pieniędzy na prowadzenie większości sekcji. Jednak upór działaczy i zawodników, którym wykazywali się w latach 90. zostały nagrodzone. W dniu 13 czerwca 1998 roku Rada Miasta podjęła decyzję o nadaniu klubowi zbiorowego tytułu "Zasłużony Dla Miasta Sulejówka".